امت پشه
شیعه جماعت همگی گُهند، از ایرانی گرفته تا عراقی و لبنانی همه یک ان هستند، توفیری هم ندارد از چه قماشی باشند شش امامی یا دوازده امامی، ذوب شده در ولایت یا سوسول مکتبی.
عاشقان سینه چاک سیدالجاکشین حسین ابن علی از بیشعور ترین جانوران روی کره خاک هستند، آخر کدامین نادانی در این هیروبیری که بر عراق حاکم است، پشه وار بلند شده و راهی زیارت گور فلان امام مادر جنده می گردد، که آنهم معلوم نیست در چُس صدسال پیش به کدامین ناخوشی پیس دوچار و ریق رحمت در گند و کثافت سر کشیده.
چه توفیری بین این یک میلیون شیعه که راهی زیارت کاظمین بوده اند با انبوهی از پشه که برای خوردن گُه جان خود را به خطر می اندازند وجود دارد، مگر آرزوی قلبی شیعیان شهادت نیست، پس چرا هزار نفر از اینان هنگام فرار از شهادت تلف شده اند، ما که از دیدن کفشهای تلف شدگان از خنده روده بر گشته و چهار تا دشنام نثار ارواحشان نمودیم.
نه خودمانیم مگر آن دسته از شیعیانی که هنگام عزاداری سیدالجاکشین حسین ابن علی در فلان مسجد تهران سوختند، چه توفیری پشه دارند. با وجودی که بیست و شش سال آزگار است که زندگی شان بوسیله نواده گان که امام حسین به گُه کشیده شده، از رو نمی روند و به عزاداری آن مادر جنده می روند و جزغاله می شوند و از سوی دیگر کرور کرور راهی کربلا می شوند و برای امام حسین(جک) ضریح می برند
خرمگس معرکه!
اصلا چرا دور برویم، ، همین یارو سوسول مکتبی وبلاگستان، که تازه گی ها پوست اصلاح طلبی را انداخته، برای مخالفان شاخ و شانه می شکند، بی شرمانه سنگ خمینی مج را به سینه می زند و خود را نئوخط امامی می خواند چه توفیری با پشه دارد، خمینی چه گُهی است که خط و نئو خطش چه باشد، اینکه یکی پیدا نمی شود که به این یارو یادآوری کند که بیشنه جنایات حکومت اسلامی در دوره خمینی مج رخ داده و اصلا همه این آتشها از گور آن مج بر می خیزید پیشکش، اما اینکه یکی چون خرمگس معرکه وارد پُُلمیک خط امامی و نئو خط امامی با یارو می شود و در این میان نقش خمینی مج را ماستمالی نموده، حزب توده و اکثریت را اطلاح طلب می خواند دیگر نوبر است. خجالت هم خوب چیزی است، مرد حسابی چرا دروغ می گویی، حزب توده و اکثریت کجا و اصلاح طلبی کجا؟ مگر در اوج سرکوب و شکنجه در آن سالهای سیاه نمی گفتند که در زندانهای حکومت اسلامی شکنجه وجود ندارد؟ مگر بی هیچ قید و شرطی از سیاستهای سرکوبگرانه حکومت دفاع نمی کردند؟ مگر در دستگیری و ردیابی نیروهای دیگراندیش با نهادهای سرکوبگر حکومتی همکاری نمی کردند؟
در کدامین بخش از سیاستهای حزب توده و اکثریت در آن دوران نشانی از ارزش های انسانی می بیند که آنان را اصلاح طلب می خوانید، زائده حکومت بودن، خایه مالی قدرتمندان را نمودن، و از همه بدتر پیرو و کارچاق کن جنایت کاری چون خمینی بودن با اصلاح طلبی زمین تا آسمان توفیر دارد.
از اینها گذشتهه خلخالی کاندیدای دور نخست مجلس خبرگان حزب توده بود.